m.s. Van Noort to the rescue
P.G.H. Uges
M.s. van Noort
Melbourne, 29 – 5 – ‘66
Lieve allemaal,
Volgens de laatste berichten is er bij het laatste nieuws op de T.V. in Nederland
omstreeks de 27ste verteld, dat de Van Noort achttien mensen zou hebben gered. Ik weet niet
of jullie dat gezien of gehoord hebben, maar in ieder geval klopt niet veel van dat bericht.
Ik zal proberen een redelijke beschrijving te geven van onze reddingspogingen van niet
achttien maar zeventien mensen van een dredger (een soort grote baggermolen) op
ongeveer twaalf uur varen van Sydney.
Overigens, dat de berichten in Nederland hier over
niet kloppen is niet verwonderlijk, want zelfs in de Australische couranten en radio enz.
uitzendingen heeft men geloof ik nog al eens behoorlijk uit zijn duim gezogen. Die
vrijdag zijn we ’s morgens om ongeveer acht uur uit Sydney vertrokken bij kalm weer en
een rustige zee. Reeds om twaalf uur begon het harder te waaien en kwam er steeds meer
golfslag. Kortom ’s avonds zaten we in de zwaarste storm die ik me ooit kan herinneren te
hebben meegemaakt, met naar schatting acht meter hoge golven en een zo sterke wind, dat
het noodzakelijk was je goed vast te houden om niet door een plotselinge wind stoot omver
geworpen te worden.
Om ongeveer tien uur of iets later kwam het S.O.S. bericht van de
dredger, die de stuurlieden reeds op het rader gespot hadden, maar waarvan
ze natuurlijk
niet wisten dat er iets loos was. Bijna onmiddellijk na het S.O.S. was er plotseling niets
meer van de dredger op het scherm te zien. Het ding moet dan ook binnen een paar
minuten gezonken zijn. Aangezien ik tot 24:00 uur op wacht stond in de machinekamer,
heb ik de eerste reddingspoging niet gezien. Er is toen n.l. een dinghy zo dicht langs ons
schip gekomen (dinghy – vlot), dat de 2e en 5e w.t.k. de mannen erin om hulp konden
horen roepen. Ons schip maakte toen echter juist een enorme zwaai (we gingen soms
enorm te keer) dat het vlot reeds voorbij was, voor iemand zelfs maar een lijn kon toe
werpen.
Na twaalf uur ben ik de anderen gaan helpen, maar wat we ook probeerden, het was
onmogelijk ook maar één van de vlotten (we hebben er eerst één en later twee gezien, al
weten we niet of die eerste een van de twee latere is) langszij te krijgen, want steeds werden
ze door de woedende golfen en de storm weggezet, of schoten ze in zulk een enorme vaart
langs ons schip, dat ze al voorbij waren voor dat we het wisten.
Eén keer is er eentje nog weer zo dicht langs gekomen dat ik de kleur (oranje) van het vlot kon zien.
Op een gegeven ogenblik heeft de kapitein moeten besluiten van verdere reddingspoging af
te zien (want het werd te gevaarlijk voor ons zelf) tot het daglicht zou zijn geworden en de
zee wat kalmer. We maakten n.l. op een gegeven ogenblik zo’n enorme
haal dat een paar honderd kilo wegende reservezuiger losschoot en door de
machinekamer sloeg, daarbij het schakelbord beschadigend wat een black out tot gevolg
had kunnen hebben. D.w.z. het uitvallen van de gehele machine installatie en dan zou het
er ook voor ons niet zo mooi hebben uitgezien. M.a.w. er zouden nog veel meer
moeilijkheden kunnen ontstaan, als we zo door gingen en niet probeerden het schip met de
kop op de golven te houden, want het stampen is lang zo erg niet als het slingeren. De
volgende morgen hebben we nog een omgeslagen sloep, een gedeelte van de brug of het
stuurhuis, wat zwemvesten en wrakhout gevonden. Totaal vier mensen zijn gered door een
helikopter.
Bij aankomst te Melbourne werden we opgebeld door twee van de geredden die ons bedankten voor alles wat we probeerden.
Ze hadden ons schip gezien maar begrepen dat het onmogelijk was hen toen op te pikken. Het feit echter dat ons schip op de juiste plaats aan het zoeken was,
had ze de moed gegeven zich zwemmend te houden, tot ze de volgende morgen opgepikt werden. Hun vlot was n.l. vlak nadat ze ons schip passeerden omgeslagen,
waarbij nog twee mensen zijn verdronken.
Deze wetenschap geeft ons tenminste het idee dat we er niet helemaal voor niets zijn geweest. Vooral het feit dat ze op de brug precies de plaats van het zinken te weten zijn gekomen
d.m.v. de radar, is belangrijk geweest voor de redding van deze vier mensen. Ik zal echter niet gauw die twee eenzame op en neer deinende lichtjes vergeten
als in die nacht, met zo nu en dan een helrood magnesium licht, ook omdat dus de meeste mensen die wij toen zagen zijn verdronken of misschien wel zijn aangevallen
door de haaien.
Peter
The Herald – Melbourne, Saturday, May 21, 1966
DREDGE SINKS WITH 17 CREW 3 die, ‘copters save 4:
NSW Coast drama – Big hunt in gale for missing men
A navy helicopter has picked up four survivors from the 300-ton dredge W.D. Atlas, which sank with 17 men aboard in mountainous seas off Jervis Bay, NSW, late last night.
One survivor is a Victorian, Jeffery Mulder, of Healesville.
The Navy said the other three men rescued are: Richard Walter McRae, first mate: Gordon Fairburn, fireman-greaser, and Samuel Devries, able seaman.
Three (Five) bodies have been found; 10 (8) men are missing.
The four survivors scrambled on to two lifeboats, clung for their lives, and could do nothing for crewmates screaming for help.
The W.D. Atlas gave first indication of trouble 10.30 (10.00) last night. The dredge was about 20 miles south of Jervis Bay.
It was making for Sydney from Whalla, South Australia, for overhaul.
“MAYDAY”
The dredge signalled “mayday” – the international distress call.
The freighter Delos picked up the signal and told coastal authorities.
The Delos, and three other freighters, the Van Noort, Montora and Millers Mac Arthur also in the area, changed course in an attempt to reach the stricken vessel.
(Gedurende de nacht waren wij het enige schip dat op de plaats van de ramp aanwezig was)
The van Noort a Dutch ship, located the missing men at 1.45 (±2300) this morning, but lost contact as heavy seas came up.
The Navigation Department and the Navy immediately moved to intensify the search and rescue operation.
The last call from the W.D. Atlas said the 17 men on board were abandoning ship.
The dredge listed and went down in seconds. It was then about 11.30 p.m.
MEN SCREAM
The first two survivors picked up said the could hear screams, but could not see anybody.
At the same time they were fighting to save their raft from going under 40 ft. (overdreven volgens onze schattingen acht meter en dat is al behoorlijk hoog)
waves.
One of them said: “It was like a hurricane.”
The W.D. Atlas went down about three miles of the scene of the Voyager disaster which cost 82 lives in February, 1964.
The destroyer HMAS Vendetta rushed to the area from Botany Bay when the dredge’s distress signal was picked up.
(kwam pas ’s morgens aan)
It arrived soon after the Van Noort lost contact with the few survivors sighted.
Because of the huge seas whipped up by 60 mph winds, the Navy decided to bring in four helicopters.
Two Westland-Wessex and two Iroguois helicopters made wide sweeps of the area.
Two men on raft
Soon after 8 a.m. two men sighted in a life raft.
They were winched into the helicopter and taken to the Nowra naval hospital where a team of doctors was standing by.
These survivors are Jeffery Mulder and Sam Devries.
They were suffering from shock and immersion and were given sedatives.
Soon after 10 a.m. two more men were found floating in the sea and rescued.
Dredge inquiry chief named
A preliminary inquiry into the sinking of the dredge W.D. Atlas is to begin immediately.
The dredge sank in a gale off Jervis Bay, NSW, on Friday night with the loss of 13 of the crew of 17.
The inquiry is to be conducted by the regional controller of the Victorian division of the Department, Captain H.M. Head.
The Minister for Shipping and Transport (Mr. Freeth) said in Perth yesterday Captain Head would obtain full details of the sinking, and report his findings to him
post-mortem examination has revealed that one of the victims of the dredge disaster was fatally mauled by a shark
(haai) He was Kor van Helden, 40, who died form loss of blood after the attack.
A spokesman for the operators of the vessel, the Westminister Dredging Company said last night that the dredge, valued at about $1 million, was a total loss.
There would be no salvage attempts.
Survivors tell of ordeal
Left: Vitorian Survivor Jeffery Mulder in bed at Nowra after his rescue
Mid: Sam de Vries ships a drink in bed
Right: The first mate of the dredge Richard McRae, one of the four survivors
The Captain Yelled….
‘Jump for your lives!’
Dredge survivor Sam Devries 25, of Whyalla, said today that when the Atlas listed, the captain yelled to the crew: “Everyone jumps for your lives!”
The skipper is Captain Alan Gordon McTackett, 39 of Normanhurst, Sydney.
Devries said: “It all happened suddenly. We were hove to off Point Perpendicular when she listed and went down within seconds. We got one lifeboat away but the big seas swamped it.
Then I grabbed a rubber raft, flung it into the sea and dived after it As I swam for the raft and tried to clamber aboard, the Atlas went down. The mast struck me across the back.
I want under a couple of times and I thought I was a goner. When I got aboard the raft, I could hear the others screaming, but I was too busy looking after myself.”
Waves Hit
Devries said that crew member Jeffery Mulder, 25, of Healesville, Victoria, swam up to the raft. Devries pulled him aboard.
Mulder said: “There were huge breakers rolling down on us all the time. While one of us kept a lookout for ships, the other had to watch the waves. Every time one of them hit us, we had to fight to force the water from the faft.”
Mulder said he had been shipwrecked before, but “this was the roughest.”
“Still I had an idea I would make it all the time.”
This is the dredge W.D. Atlas berthed at Whyalla in July last year after a stormy 133-day voyage from Britain.
The dredge had several breakdowns during the trip.
At the end of the voyage, the skipper said the dredge had called in for repairs at Lisbon, Bone in North Africa. Singapore and Geraldton, W.A.
The W.D. Atlas was brought out to dredge the harbor at Whyalla. The work was finished recently and the dredge left for Sydney.
Van Noort van Sydney op weg naar Risdon (Tasmania)This is where the sinking dredge W.D. Atlas was abandoned off the NSW coast-three miles north of where 82 officers and men lost their lives when the destroyer HMAS Voyager sank after a collision with the aircraft carrier HMAS Melbourne on February 10, 1964.
Nog een verslag van de reddingsoperatie en de herdenkingsdienst a.b. Straat Lombok